با اینکه هنوز هم در دانشگاه حضور دارم ولی دلم برای پشت میز نشستن‌های توی مدرسه و دانشگاه تنگ شده، دلم برای کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، برای استادامون، دلم برای همه همکلاسی‌هام که می‌دونم الان اکثرشون ازدواج کردن تنگ شده. دلم برای همکاران قدیمی، برای رئیس قدیمم، برای بچه‌گی‌هام، دلم برای فروغ خانم و حمیرا همسایه دوران بچه‌گیم تنگ شده. ای کاش هیچ وقت بزرگ نمی‌شدم.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد